Klasy integracyjne
W roku szkolnym 2000/2001 rozpoczęły funkcjonowanie pierwsze w Malborku klasy integracyjne. Wysiłki i starania rodziców zostały nagrodzone sukcesem. Dzięki otwartości władz miasta, staraniom dyrekcji szkoły i zespołu ds integracji działającemu od 1998 roku przy SP 5 – 12 dzieci z różnymi deficytami rozwojowymi znajdzie swoje miejsce wśród zdrowych rówieśników. W klasach integracyjnych stosuje sie innowacyjną formę nauczania i wychowania, odbiegającą od systemu szkoły tradycyjnej:
W szkolnej grupie klasowej (15 osobowej) znajdują się uczniowie zdrowi i niepełnosprawni (średnio 3-5 uczniów niepełnosprawnych w zespole klasowym).
Nabór dzieci zdrowych oparty jest na zasadzie akceptacji idei integracji przez ich rodziców.
Dzieci niepełnosprawne nie stanowią jednorodnej grupy zarówno pod względem rodzajów schorzeń jak i stopnia ich ciężkości.
Warunkiem przyjęcia dzieci niepełnosprawnych do zespołu klasowego była akceptacja rodziców tej formy uczenia i wychowania, zgoda nauczycieli oraz gotowość i możliwości szkoły związane z zaspokojeniem specjalnych potrzeb tych dzieci.
Klasy integracyjne pracują w oparciu o obowiązujący powszechnie program szkoły masowej, na bazie obowiązujących podręczników.
W odróżnieniu do dzieci niepełnosprawnych program jest modyfikowany w zależności od dynamiki rozwoju dziecka i jego postępów.
W każdym zespole klasowym pracuje jednocześnie dwóch pedagogów. Są oni odpowiedzialni w równym stopniu za postępy uczniów.
Dzięki pracy dwóch nauczycieli jednocześnie, a także małej liczebności klas, występuje podczas każdej lekcji indywidualizacja w procesie uczenia się każdego dziecka. Zapewnia to optymalny rozwój wychowanków zdrowych i niepełnosprawnych.
Osoby wspomagające proces nauczania w klasach integracyjnych: rehabilitant, psycholog, pedagog, pedagog specjalny, logopeda. Pracy nauczycieli klas integracyjnych przyświeca motto:
„Nie porównuję dziecka z innym dzieckiem, ale każde dziecko z nim samym” (Pestalozzi)
Integracja jest przeciwieństwem segregacji. Jej główne zadanie to stworzenie doskonale funkcjonujących zespołów klasowych, gdzie dzieci niepełnosprawne wraz ze zdrowymi rówieśnikami uczą się, bawią, osiągają sukcesy, przeżywają chwile smutku i radości. To klasy, gdzie żadne dziecko nie czuje się samotne, gorsze, niepotrzebne. Zapewnienie atmosfery akceptacji, bezpieczeństwa i radości. To klasy, gdzie żadne dziecko nie czuje się samotne, gorsze, niepotrzebne. Zapewnienie atmosfery akceptacji, bezpieczeństwa i równości jest naczelnym zadaniem każdego wychowawcy.
Dzieci zdrowe uczą się tolerancji, wrażliwości, altruizmu, odpowiedzialności za siebie i kolegów. Dzieci niepełnosprawne poznają normalne relacje rówieśników, uczą się akceptacji, zdrowej rywalizacji, zawiązują przyjaźnie, zdobywają wiarę w siebie, pokonują lęki, nieśmiałość, samotność.
Integracja jest nowym systemem pedagogicznym, wymagającym daleko idącej reformy organizacji warunków nauczania, zmian w metodyce prowadzenia zajęć, we współżyciu uczniów, współpracy z rodziną i relacjach między nauczycielami. Jest to inna pedagogika, o odmiennej ideologii, nowych celach kształcenia i wychowania. Założeniem oświaty integracyjnej jest stworzenie dzieciom możliwie jak najbardziej korzystnych warunków uczenia. W zasadzie więc do klas integracyjnych nadają się wszystkie dzieci, z wyłączeniem nielicznych, których stan zdrowotny i psychiczny uniemożliwia korzystanie ze zorganizowanego nauczania. Do klas integracyjnych nie powinno przyjmować się także tych dzieci, które swoim zachowaniem stwarzają niebezpieczeństwo dla pozostałych dzieci (agresja, zachowanie destrukcyjne itp.).
Twórczyni integracji w Polsce, pani Jadwiga Bogucka, często powtarza swoim studentom prostą, lecz ogromnie ważną prawdę:
„Dziecko niepełnosprawne nie jest zepsutą zabawką, lalką, którą można zreperować. To żywy, tak samo ważny i wspaniały człowiek, jak każdy. Tylko inny. A inny – nie znaczy gorszy”.
W szkole pracują dwa zespoły ds. integracji. Pierwszym z nich (klasy I – III) kieruje p. Elżbieta Kłak, drugim (klasy IV – VI) p. Dorota Ojdowska – Starzyk.
